HOMENAJE A SABIN EGIGUREN EN PLENTZIA. 21-04-2018
OMENALDI HONEN ZERGATIA
Omenaldi hau, BIZKAI Euskal Dantza Tradizionaleko Eskolako ikasleen ekimenari zor zaie.
Ikasleok, BIZKAI Euskal Dantza Tradizionaleko Eskolaren 40. Urteurrena den honetan beren Dantza-maisu Sabin Egiguren Apraizi omenaldia egin nahi izan diote eta, horretarako, lan handia egiteaz gain beharrezko diru-baliabideak jarri dituzte ospakizun-egun hau egun biribila izan dadin.
Ekitaldi honetarako deialdian esaten zen bezala, Sabin Egigurenek bizi osoa eman du Euskal Herriko dantza tradizionalaren alde, lan nekaezin eta garrantzitsua eginez.
Dantzari gisa, hamar urte zituela lehen dantza-eskolak hartzen hasi zen Bittor Olaeta irakaslearen eskutik.
Gerora Bilboko Bizi Nai eta Gaztedi dantza-taldeetako kidea izan zen.
1963an, Bizkaiko Aurreskularien Txapelduna zelarik, Garai Elizateko jaietara joan zen, Durangoko Merindadean, Bizkaiko benetako Folklorearen jatorria ezagutzeko asmoz.
Han ikusitakoak halako eragina izan zuen harengan, ordutik hango Folklorea ikertzeari ekin zion eta Euskal Herriko Dantza Tradizionalekiko interesa piztu zitzaion. Hori dela-eta, dantzen jatorria diren tokietara modu nekaezinean bidaiatzen hasi zen bertako Dantza-irakasleengandik ikasteko xedearekin.
1964an Gorantza dantza-taldea sortu zuen Jose Fernandez Armiñanzas eta Josu Martinezekin batera. Talde horrek bere historian zehar Herrikoi izena ere izan zuen eta azkenean Bizkai deitu zuten, zeinarekin sari ugari lortu zuen.
Sabinek, sasian, Euskal Dantzarien Biltzarra sortu zuen Bizkaian eta Presidentea izan zen 1968 eta 1972 bitartean.
1971n eta Garaiko (Bizkaia) ezpatadantzari-taldeko dantza-irakaslea zen Santos Oregi Etxebarriaren eskariz, Sabin Durangoko Merindadeko Elizate horretako taldeari Ezpata Joko Nagusiaren koreografia irakasten hasi zen Berrizko beste koreografia-aldaera bat dantzatzen ari baitziren. Gaur egun, Garaiko taldeak Sabinek irakatsitako Ezpata Joko Nagusiaren koreografia dantzatzen jarraitzen du.
Hirurogeita hamarreko hamarkadaren hasieran Donibane Lohizuneko Begiraleak taldeko dantza-irakaslea zen Betti Beteluk eta Baionako Lauburu Elkarteko kide Thierry Truffaut antropologoak hala eskatuta, ikastaro bat eman zuen Lapurdiko euskal dantza-taldeetako dantzariei zuzenduta Lantzeko Zortzikoa ikas zezaten. Ikastaroa Baionako Maison des Jeunes et de la culture. Maison pour tous de Balichon delakoan izan zen.
Lehen aldiz Ipar Euskal Herrian eta Sabinen bitartez, Euskal Herriko mugez gaindi ere hain ezaguna bihurtu zen Lantzeko Zortzikoari dagozkion urrats tradizionalak sartu ziren.
BIZKAI dantza-taldea desegin ondoren, 1976an, BIZKAI Euskal Dantza Tradizionaleko Eskola sortu zuen. Euskal Herrian sortutako Dantza Tradizionaleko lehen Eskola izan zen, hamasei urtetik gorako jendeari zuzendua eta adin-mugarik gabe.
Gaur arte bertan euskal Dantza Tradizionaleko 40 urteroko ikastaro egin dira, bai eta beste hamaika ikastaro trinko ere, eta Sabinek Dantza-eskolak zuzentzen jarraitzen du.
Era berean, 1982an Euskal Dantza Tradizionaleko Irakasleen Prestakuntzarako Lehen Ikastaroa eman zuen.
1987an, Alemanian, munduko toki ezberdinetako Dantza-irakasle profesionalen taldean parte hartu zuen (nahiz eta bera profesionala izan ez), 15. Bonn’87 Nazioarteko Dantza Tailerrean. Kasu horretan Sabinek Euskal Dantza Tradizionala izeneko ikastaroa eman zuen.
Nazioarteko Dantza Tradizionalari buruzko hainbat ikastaro antolatu du nazionalitate bakoitzeko irakasle onenekin.
Dantzari eta Dantza-maisu gisa egindako lanaz gain, euskal Dantza Tradizionalaren berrindartze eta zabalpenaren alde lan egin du alderdi askotatik, eta horren erakusgarri honako hauek aipa genitzake:
—1972an Basauriko Euskal Herriko Dantza Agerketa Nagusia sortu zuen. Folklore Jaialdi eredu hori bakarra zen eta lehen aldiz aurkeztu zen Euskal Herrian.
Basaurin 1972tik 1981 arte, biak barne, egindako euskal Dantza Tradizionalaren 10 erakustaldiek zortzi eta hamar ordu bitarteko iraupena izan zuten eta urtero, gutxi gorabehera, bertako bostehun dantzari inguruk hartu zuten parte, Euskal Herriko Lurralde Historiko guztietatik etorriak.
—1987an Balendin Enbeita bertsolari famatuaren omenaldia zuzendu zuen. Omenaldi horrek astebeteko iraupena izan zuen eta Arriaga Antzokian egindako azken jaialdian Durangoko Merindadeko Soka-dantzaren (Erregelak) erakustaldi bat ere izan zen, Euskal Herriko unean uneko Bertsolarien Txapelketako finalista guztiak egoteaz gain.
—1988an eta Arriaga Antzokiko zuzendaria zen Luis Iturrik hala eskatuta, Euskal Herriko Kultura Tradizionalari buruzko Erakustaldia antolatu zuen.
Guztira 10 saio izan ziren, bina ordukoak.
—2000n, Bilbo Hiria sortu zeneko 700. Urteurrenaren kariaz, hiriko udaletxearen aurrean burututako euskal Dantza Tradizionaleko ikuskizuna antolatu eta zuzendu zuen Zorionak Bilbao! Bizkaiko agurra izenarekin.
—2000n Bilboko Areatzan Bilbo Dantzan, Bizkai elkartearen euskal erromeria aurkeztu zuen.
Gune horretan Euskal Dantza Tradizionala maite zutenek bazuten dantzaz gozatzeko aukera lau orduz jarraian, erromeria egiten zen egun bakoitzean.
Ekitaldi horrek, hasieratik, Hego Euskal Herriko herri eta hirietarako jai-ekitaldien eredu gisa balio izan zuen.
Azken edizioa 2012an burutu zen.
—2007an 93 minutuko DVD bat editatu zuen Berrizko Folklorea. Dantzari-dantza eta Soka-dantza izenburupean. Bertan, Berrizko aldaera jasotzen da San Lorentzo taldeko ezpatadantzarien eskutik.
Ez dezagun ahaztu ere Euskal Dantza Tradizionaleko urrats eta koreografiak bideoan biltzen egin duen lan itzela. Gaur egun, Bizkaik bere bideotekan, gutxi gorabehera, lau mila orduko grabazioak ditu Dantza Tradizionalak eta Libertimendia, Maxkarada eta Pastoralen moduko antzezlan eta Folklore-ekitaldiei buruz.
Horiek guztiak gure herriko altxor handia dira, baina zoritxarrez gure Kultura Erakundeek ez dituzte behar bezala baloratzen, izan ere, horiek aprobetxatu eta kontserbatzeak izugarrizko bultzada emango lioke gure Kultura Ondarearen zati handi bat ezagutarazteari.
Bizi guztian egin duen lan mardularen laburpena egin ondoren, esan dezakegu erakunde publiko edo folklorearen zenbait erakunderen aldetik ez duela sekula ere inolako detailerik jaso, Ibilaldia 2004k eta Iparraldeko Euskal Dantzarien Biltzarrak egindako aitortza izan ezik (bi urte).
Hori dela-eta, bere ikasleek pentsatu dute hirurogeita hamazazpi urte dituen honetan aitortza bat egitea merezi duela.
Honako hauek dira ekitaldi hau antolatzeko arrazoiak.
ESKERRAK
Lehenik eta behin, zuei, nire ikasle zaretenoi, zuzenduko natzaizue. Ez daukat hitzik hau guztia eskertzeko. Ez dakit zer esan eskerrak emateko omenaldi hau egin ahal izatea lortu duzuen guztiei.
Mila esker zuei, ekitaldi hau egiteko ideia izan duzuelako, mila esker baita ere ekitaldia burutzeko xehetasun guztietan egin duzuen lanagatik eta, jakina, mila esker egin duzuen diru-ekarpenagatik, horrek hona arte heltzeko aukera eman duelako.
Ez, halakoak ez dira egunero ikusten.
Nire bizitza beti egon da eta egoten da Dantza Tradizionalari buruzko proiektu eta ideien inguruan jiraka. Hori da gustuko dudana, horren alde borrokatzen gara eta lantzen dugu egunero, horrekin gozatzen dugu eta baita sufritu ere eta, hala ere, horrela jarraituko dugu aurrerantzean ere.
Dantza-maisu gisa, nire eskoletan, beti saiatu naiz zuei ikusarazten gure Dantza Tradizionaletako benetako sustraiei eustea zein garrantzitsua den. Sustraiak txera handiz zaindu behar ditugula, alegia.
Saiatu naiz zuei ikusarazten dantzak ahalik eta ondoen dantzatu behar direla, beti ere oso kontuan izanda Euskal Herriko seme-alabak garela eta gure betebeharra Euskal Herriko Kultura zaharra gorde eta transmititzea dela.
Halaber, ikusarazi nahi izan dizuet gure herriarentzat Dantza Tradizionalak gordetzea zein garrantzitsua den, batez ere mundu honetan, non lurreko herri guztiak berdintzen ari baitiren, bakoitzaren idiosinkrasia eta izaera galtzen utziz.
Ez dakit helburu hori lortu dudan edo ez.
Eta gaur nirekin zaudeten gainerako lagunei eskerrik asko edo eskerrik hanitx: Berrizko dantzariei, Roberto Etxebarria trikitilariari, Luzaideko ddantzak gaur arte euskal folkloreari buruz argitaratu den lanik garrantzitsuenaren egile Migel Angel Sagasetari, Patxi Larralde, Irkus Robles Arangiz, Filipe Oihanburu, Mikel Leizagoieni.
Xiberoko Jean Mixel Bedaxagar, Mixel Etxekopar eta Niko Etxarti, bai eta arrazoi dezberdinak direla-eta hemen izaterik izan ez duten guztiei ere.
Eta nola ez, une honetan Ane Gallo Deusto eta Itxasne Ulloa Garcia gogoan izan behar ditut. Dantza-irakasle bikainak, gure Dantza-Eskolan ordaintzerik ez dagoen lan eredugarria egiten dutenak.
Eskerrik asko zuei.
Utzidazue une honetan hainbeste eman didatenekin gogoratzea.
Lehenengo, nire familia: Libe Enbeita, nire emaztea.
Libe, zuk sakontasuna eskaini didazu nire kontzientzia nazionalari dagokionez eta bide malkartsu honetan babesa eman didazu. Horrela, euskal Dantza Tradizionalaren benetakotasun eta transmisioaren alde egin dudan lana nire bizitzaren zati oso garrantzitsua bihurtuz.
Zuk lortu duzu euskal Dantza eta Kultura Tradizionalean interes handiagoa jar dezadan.
Eskerrik asko bihotzez, Libe.
Era berean, eskerrik asko nire seme-alaba Olatz, Asier eta Iruriri, bai eta nire biloba Maddi, Aretx eta Aierti ere, nire falta, nola edo hala, denok sufritu baituzue.
Maite eta behar nauzue baina aittek eta aittittek denbora asko eskaintzen dio euskal Dantza Tradizionalari.
Sekula ere ezingo dut ordaindu zuen sakrifizio eta sufrimendua. Baina badakit, oso ondo jakin ere, hona arte zuei esker heldu naizela.
Eta amaitzeko:
ESKERRIK ASKO, NIRE DANTZA-MAISUEI
(Berrogei baino gehiago izan ditut, gehienak jada hilda daudelarik)
Gure memorian betirako geratu zarete.
Oso harro biziko gara zuek ezagutzeko aukera izan dugulako eta zuen ezagutzetako zati bat jasotzeko zortea izan dugulako.
Pertsona horietatik gehienak liburu irekiak izan dira gure folkloreari eta horren inguruko guztiari dagokionez. Beren ezagutzak oso garrantzitsuak izan ziren nire formaziorako.
Nire Dantza-maisuek gehien azpimarratu zidaten gauzetako bat izan zen haiek irakasten zidatena zaindu eta gorde nezala, haien esanetan, den-dena antzinatik datorrelako.
Guzti-guztiek beren ezagutzak, ikasteko prozesuan seriotasuna eta betirako adiskidetasuna eman zidaten. Eta eutsio diogu horri.
Eskerrik asko edo eskerrik hanitx zuei eta laster arte; izan ere, seguru nago beste bizitzan berriz ere elkar ikusiko dugula eta elkarrekin dantzatuko dugula. Ezin bestela izan.
Sabin Egiguren Apraiz
RAZONES PARA ESTE HOMENAJE
Este homenaje, es gracias a la iniciativa de los alumnos de BIZKAI Euskal Dantza Tradizionaleko Eskola.
En este 40. Aniversario de BIZKAI Euskal Dantza Tradizionaleko Eskola han querido homenajear a su Dantza-maisu Sabin Egiguren Apraiz, para lo que han realizado una gran trabajo y a la vez han aportado los medios económicos necesarios para llevar a buen fin este día de celebración.
Como ya se decía en la convocatoria para este evento, Sabin Egiguren ha dedicado toda su vida a la Danza Tradicional de Euskal Herria, de un modo incansable y notorio.
Como dantzari, con diez años ya recibe las primeras clases de baile del profesor Bittor de Olaeta.
Posteriormente forma parte de los grupos de danza vasca Bizi Nai y Gaztedi de Bilbao.
En 1963, siendo ya Campeón de Aurreskularis de Bizkaia, acude a las fiestas de la Anteiglesia de Garai, en la Merindad de Durango, para conocer en su origen el auténtico folclore vizcaino.
Es tal la impresión que le causa lo que allí pudo ver, que desde entonces estudia su Folclore y se interesa de una manera definitiva por las danzas tradicionales de Euskal Herria, por lo que incansablemente viaja a los lugares de origen para aprender de los Dantza-maisus de cada lugar.
En 1964 junto con José Fernández Armiñanzas y Josu Martínez funda el grupo de danzas Gorantza que a lo largo de su historia ha tenido también los nombres de Herrikoi y finalmente Bizkai, grupo con el cual consiguió numerosos premios.
Sabin es el creador, en la clandestinidad, de Euskal Dantzarien Biltzarra en Bizkaia, donde fue su Presidente de 1968 a 1972.
Hacia 1971 y a petición del Dantza-maisu del grupo de ezpatadantzaris de Garai-Bizkaia, Santos Oregi Etxebarria, es cuando Sabin enseña a bailar, en Garai, la antigua coreografía de su Ezpata Joko Nagusia al grupo de la citada Anteiglesia de la Merindad de Durango, que estaba bailando otra variante coreográfica que pertenecía al Folclore de Berriz. Hoy es el día, que el grupo garaitarra continúa felizmente bailando la coreografía de Ezpata Joko Nagusia (antigua variante de Garai) que Sabin les enseñó.
A principios de la década de los setenta y a petición de Betti Betelu, a la sazón Dantza-maisu de Begiraleak, de Donibane Lohizune y del antropólogo Thierry Truffaut, miembro de Lauburu elkartea, de Baiona, imparte un Curso, para el aprendizaje de Lantzeko Zortzikoa orientado a los dantzaris de los grupos de danza vasca de Lapurdi. El curso se impartió en la Maison des Jeunes et de la Culture. Maison pour tous de Balichon, de Baiona.
Por primera vez en Iparralde y por medio de Sabin, se introducen los pasos tradicionales correspondientes al que más tarde se hiciera tan conocido, incluso fuera de las fronteras de Euskal Herria, Lantzeko Zortzikoa.
La disolución del grupo de danzas BIZKAI, dio lugar en 1976 a la creación de BIZKAI Euskal Dantza Tradizionaleko Eskola. Era ésta la primera Dantza Eskola de Danza Tradicional, que se crea en Euskal Herria, dirigida a personas de dieciséis años en adelante sin límite de edad.
En ella se han impartido hasta el momento 40 cursos anuales de Danza Tradicional vasca, además de otros muchos cursos intensivos y donde Sabin continúa dirigiendo las clases.
Así también en 1982 impartió el Primer Curso para la formación de Profesores de Danza Tradicional vasca.
En 1987 en Alemania forma parte del grupo de profesores profesionales de danza, de distintas partes del mundo (aunque él no lo era), que participaron en el 15.º Taller Internacional de Danza de Bonn’87. En este caso, Sabin impartió el Curso denominado Danza Tradicional vasca.
Ha organizado varios cursos de Danza Tradicional Internacional con los mejores profesores nativos de cada nacionalidad.
Además de su labor como dantzari y Dantza-maisu, Sabin Egiguren ha trabajado por la revitalización y divulgación de la Danza Tradicional vasca en muchos aspectos, así podemos citar entre otros:
—En 1972 crea Euskal Herriko Dantza Agerketa Nagusia en Basauri, Festival folclórico, único en su género y que por primera vez se presenta en Euskal Herria.
Las 10 muestras de Danza Tradicional vasca, celebradas en Basauri desde 1972 hasta 1981, ambas inclusive, tuvieron una duración media de ocho horas cada una y una participación aproximada, por año, de quinientos dantzaris autóctonos, procedentes de todos los Territorios Históricos de Euskal Herria.
—En 1987 dirige la organización del homenaje al afamado bertsolari Balendin Enbeita, con una duración de una semana y donde en su festival final en el Teatro Arriaga tuvo también cabida una exhibición de la Soka-Dantza (Erregelak) de la Merindad de Durango, además de todos los finalistas del Campeonato de Bertsolaris de Euskal Herria del momento.
—En 1988 organiza a requerimiento del Director del Teatro Arriaga, Luis Iturri una Muestra de Cultura Tradicional de Euskal Herria que constaba de 10 representaciones.
—En 2000, con motivo de la celebración del 700 Aniversario de la fundación de la Villa de Bilbao, organiza y dirige el espectáculo de Danza Tradicional vasca que se celebraría delante de la Casa Consistorial de la Villa con el nombre de Zorionak Bilbao! Bizkaiko agurra.
—En 2000 presenta en El Arenal de la Villa Bilbo dantzan, Bizkai elkartearen euskal erromeria.
Espacio donde los amantes de la Danza Tradicional vasca tenían la oportunidad de disfrutar con la práctica de ésta, durante cuatro horas seguidas, cada día de celebración.
Acontecimiento que además, desde su inicio, sirvió de modelo como evento festivo de danza a pueblos y ciudades de Hegoalde.
Su última edición se celebró en 2012.
—En 2007 edita un DVD de 93 minutos titulado Berrizko Folklorea. Dantzari-Dantza eta Soka-Dantza. En el mismo, se recoge la variante de Berriz a cargo del grupo de ezpatadantzaris San Lorentzo.
Y no olvidemos la gran labor que ha realizado para la recogida de pasos y coreografías de la Danza Tradicional vasca, en video. Teniendo, actualmente BIZKAI, en su Bideoteka, aproximadamente cuatro mil horas con grabaciones de danzas tradicionales, acontecimientos teatrales y folclóricos como Libertimendiak, Maxkaradak y Pastorales.
Un tesoro único en este país, pero no apreciado por nuestras Instituciones Culturales, desgraciadamente, ya que su aprovechamiento y conservación contribuiría a dar a conocer una importantísima parte de nuestro Patrimonio Cultural.
Tras este resumen de su intensa dedicación durante toda una vida, podemos decir que nunca se ha visto recompensado con el más mínimo detalle por parte de Instituciones públicas o de ciertos organismos de Folclore, exceptuando el reconocimiento de Ibilaldia 2004 y Euskal Dantzarien Biltzarra (dos años) de Iparralde.
Por ello, sus alumnos han pensado que a sus setenta y siete años, sí se merece que le hagan un reconocimiento.
Estas diríamos son las razones para organizar este evento.
AGRADECIMIENTO
En primer lugar, tengo que dirigirme a vosotros mis alumnos. No tengo palabras para agradeceros todo esto. No sé qué decir para expresaros mi agradecimiento a todos los que habéis hecho posible este homenaje.
Mil gracias a vosotros, por vuestra idea para la celebración de este evento, mil gracias por la labor que habéis desarrollado en los distintos aspectos necesarios para la realización del mismo y por supuesto por vuestra aportación económica que ha dado la posibilidad de llegar hasta aquí.
No, no se ve esto todos los días.
Mi vida siempre ha estado y está dándole vueltas a nuevos proyectos e ideas sobre la Danza Tradicional. Es lo que me gusta, es por lo que luchamos y trabajamos a diario, es con lo que disfrutamos y es también por lo que sufrimos y a su vez, y a pesar de los pesares, continuaremos con ello.
Como Dantza-maisu, en mis clases, he pretendido siempre haceros ver la importancia de mantener en nuestras danzas tradicionales sus auténticas raíces, cuidando a éstas con sumo mimo.
He intentado haceros ver la necesidad de bailar las mismas lo mejor posible, siempre teniendo muy en cuenta que pertenecemos a Euskal Herria y es nuestra obligación mantener y transmitir correctamente a otras generaciones su milenaria Cultura.
He querido, también, haceros ver la importancia que tiene para nuestro Pueblo el conservar nuestras danzas tradicionales, sobre todo cuando vivimos en un mundo que está consiguiendo que todos los pueblos de la Tierra se estén pareciendo, dejando perder así su propia idiosincrasia o maneras de ser.
No sé si he podido conseguir este objetivo.
Y al resto de amigos que hoy me acompañáis, Berrizko dantzariak, Roberto Etxebarria, trikitilari, Migel Angel Sagaseta, autor de Luzaideko Ddantzak, la obra más importante publicada hasta la fecha sobre Folclore vasco, Patxi Larralde, Irkus Robles Arangiz, Filipe Oihanburu, Mikel Leizagoien.
Eta Xiberotik Jean Mixel Bedaxagar, Mixel Etxekopar eta Niko Etxart, así como a aquellos que me dijeron que no podrían estar hoy aquí por distintas circunstancias.
A todos vosotros Eskerrik asko edo eskerrik hanitx.
Y cómo no, me tengo que acordar en este momento de Ane Gallo Deusto e Itxasne Ulloa Garcia. Importantes Dantza-maisus que realizan un trabajo impagable y ejemplar en nuestra Dantza Eskola.
Y cómo no, me tengo que acordar en este momento de Ane Gallo Deusto e Itxasne Ulloa Garcia. Importantes Dantza-maisus que realizan un trabajo impagable y ejemplar en nuestra Dantza Eskola.
Eskerrik asko zuei.
Permitidme que en este momento recuerde también a los que tanto me han dado.
Primero mi familia: Libe Enbeita, mi mujer.
Libe tú me has aportado más profundidad a mi conciencia nacional y me has apoyado en este duro camino, haciendo que mi trabajo por la autenticidad y transmisión de la Danza Tradicional vasca, se convierta en una parte importantísima de mi vida.
Tú has hecho que yo ponga más interés por la Danza y Cultura Tradicional vasca.
Eskerrik asko bihotzez Libe.
Así también, mis hijos Olatz, Asier e Iruri, además de mis nietos Maddi, Aretx y Aiert, todos habéis sufrido, en una medida u otra, mi falta.
Me queréis y me necesitáis pero aitte y aittitte, dedica mucho tiempo a la Danza Tradicional vasca.
Nunca podré pagar vuestro sacrificio y sufrimiento. Pero yo sé muy bien que gracias a vosotros he llegado hasta aquí.
Y termino:
A VOSOTROS MIS DANTZA-MAISUS
(He tenido más de cuarenta y casi todos ya fallecidos)
Quedásteis en nuestra memoria para siempre.
Viviremos muy orgullosos por haberos conocido y haber tenido la suerte de adquirir parte de vuestros conocimientos.
La mayoría de estas personas, han sido libros abiertos que hablan sobre nuestro folclore y todo lo que rodea a éste. Sus conocimientos fueron muy enriquecedores para mi formación.
Una de las cosas que más me inculcaron mis Dantza-maisus, es que cuidara y que conservara lo que ellos me enseñaban, ya que todo ello venía, como me decían, antzinatik datorrelako.
Todos ellos me ofrecieron sus conocimientos, seriedad en el aprendizaje y su amistad para siempre. Y así la hemos mantenido.
Eskerrik asko edo eskerrik hanitx zuei y hasta pronto porque estoy seguro que en la otra vida nos volveremos a ver y bailaremos juntos. Cómo no.
Sabin Egiguren Apraiz
